Maar het kan je wel een ontzettend vervelend gevoel opleveren. Je kan op zo’n moment namelijk niet 100% genieten.
Wist je dat dit schuldgevoel vaak te maken heeft met de manier waarop je brein geprogrammeerd is voor je zevende levensjaar. Ik ga het je uitleggen.
We komen blanco ter wereld. De zeven jaar die hierna volgen, daar wordt jouw waarheid, jouw basis gevormd. Deze wordt gevormd door wat jij waarneemt. Dus van je ouders, je broers en zussen, je familie, school etc. Dit wordt opgeslagen in ons onbewuste brein en het popt op wanneer je getriggerd wordt in je huidige situatie.
Denk eens na wat is jouw waarheid? Hoe ben jij opgevoed? Werkte jouw moeder? Of was je moeder thuis en zorgde zij voor jullie en het huishouden?
De afgelopen jaren is er veel veranderd wanneer we kijken naar de rol van de moeder. Tegenwoordig hebben vrouwen ambities. Kiezen zij ervoor om te werken nadat zij moeder zijn geworden. Maar waarschijnlijk is jouw waarheid in je onbewuste brein de moeder die thuis met een koekje en ranja wacht totdat de kinderen uit school komen. En jij kiest ervoor om te werken, je kind langer op de opvang te laten omdat je dan nog even tijd hebt voor jezelf.
Kan jij je voorstellen dat dit wrijving veroorzaakt? Dat dit allerlei gevoelens oproept? Dat dit schuldgevoelens oproept? Jij doet namelijk iets anders dan wat in jouw brein geprogrammeerd staat als normaal. En wanneer jij afwijkt van ‘normaal’ dan vindt jouw brein daar van alles van want die wil liever dat alles normaal blijft.
Dus vraag je eens af wat is jouw waarheid rondom de rol van moeder? En vraag je daarna eens af wat je wil dat jouw ‘nieuwe’ waarheid wordt.
Liefs Monique